#โยไคอะไรเนี่ย EP7 นุปเป็ปโปะ  [ぬっぺっぽう] เจ้าตัวเหม็น

หายไปนานกับคอลัมภ์โยไคนะคะ เนื่องจากเดือน #PrideMonth เราก็เลยพยายามหาโยไคตัวที่พอจะเข้าธีมมาเล่า รอบนี้คือ “นุปเป็ปโปะ” โยไคกลิ่นตุที่ดูแล้วไม่มีพิษสงแต่ทำเอาสลบได้เหมือนกัน

นุปเป็ปโปะ เป็นโยไคที่มีหน้าตาประหลาดมากตนหนึ่งและเป็นโยไคที่ไม่มีเพศ (Genderless) มีรูปร่างเหมือนก้อนชิ้นเนื้อเผละๆ ที่มีแขนขาสั้น ความสูงราวประมาณเด็กมนุษย์ มีส่วนที่ดูคล้ายเป็นใบหน้าคนทว่ากลับดูเหมือนเนื้อย้วยๆ เกาะกันอยู่แทนที่ลูกตากับจมูก จุดเด่นของนุปเป็ปโปะคือกลิ่นสาปเหมือนเนื้อเน่าที่ส่งกลิ่นอบอวล ทำให้พวกมันเป็นที่รังเกียจแต่ไม่ได้น่ากลัวหรืออันตรายมากสำหรับคน

ชื่อของนุปเป็ปโปะหรือต้นกำเนิดโยไคแบบนี้ไม่ปรากฏว่ามีต้นสายมาจากอะไร แต่มีการสันนิษฐานว่านุปเป็ปโปะเป็นคำที่แผลงมาจากแสลงคำว่า “นุปเปริ” (ぬっぺり) ซึ่งเป็นคำเรียกผู้หญิงที่แต่งหน้าจัด และด้วยความใกล้เคียงกันบางอย่างทำให้ดูคล้ายเป็นเครือญาติกับ “โยไคไร้หน้า” นอกจากนี้แล้วผู้ศึกษาเรื่องโยไคยังมองอีกว่านุปเป็ปโปะอาจเป็นร่างไม่สมบูรณ์ของโยไคพวกที่แปลงกายได้ เช่น ทานุกิ เป็นต้น

โยไคชนิดนี้นอกเหนือไปจากกลิ่นสาปเกินจะทนแล้วก็ไม่ปรากฏพลังเหนือธรรมชาติอื่นๆ นุปเป็ปโปะมักปรากฏตัวยามกลางคืน มักชอบเดินทางไปก่อกวนผู้คนด้วยกลิ่นเน่าของตน การปั่นป่วนเช่นนี้ทำให้พวกชาวบ้านที่รู้สึกเดือดร้อนกับกลิ่นต่างพยายามจะล่าและฆ่าพวกมันเสีย เพราะว่ากันว่ากลิ่นของนุปเป็ปโปะเหม็นขนาดทำให้คนเป็นลมกัน

เราจะพบโยไคแบบนี้ได้ในวัดร้างหรือสุสานเก่าและที่รกร้าง ไม่ทราบว่าสิ่งใดเป็นอาหารของนุปเป็ปโปะ แต่เนื้อของโยไคพวกนี้เชื่อกันว่ามีคุณสมบัติเป็นยาชั้นยอดที่ใช้รักษาโรคภัยไข้เจ็บ

เรื่องราวของนุปเป็ปโปะไม่มีบันทึกมากนัก อาจถือได้ว่าเป็นโยไคที่พบได้ยากก็ว่าได้ แต่ตำนานเกี่ยวกับพวกนี้มีอยู่ในเอกสารสมัยเอโดะประปราย ทั้งยังปรากฏอยู่ในงานจิตรกรรมประเภทต่างๆ ของศิลปินดังร่วมสมัย อาทิในงานของเซกิเอ็ง ภาพชุดขบวนร้อยภูต (กาซึ เฮี๊ยกกิยากิว :画図百鬼夜行) และในม้วนภาพเอมากิ (絵巻) อย่าง บาเกะโมโนะ สึคุชิ (化け物づくし),บาเกะโมโนะ เอมากิ (化物絵巻), เฮี๊ยกไก ซูกัง [百怪図巻]  และเฮี๊ยกกิยาโกว-เอมากิ (百鬼夜行絵巻)

แต่ทั้งหมดที่กล่าวถึงไม่ได้มีการบันทึกถึงลักษณะหรือพฤติกรรมของโยไคชนิดนี้ และก็ยังไม่ปรากฏอยู่ในตำนานใดๆ ซึ่งร่วมสมัยกับงานศิลปกรรม ทำให้ตัวตนของนุปเป็ปโปะเป็นปริศนาที่มีร่องรอยเพียงภาพบรรยายลักษณะว่าเป็นเจ้าก้อนเนื้อส่งกลิ่นเหม็นสาปเท่านั้น


References :

  • Foster, Michael Dylan.(2015). The Book of Yōkai: Mysterious Creatures of Japanese Folklore. Oakland: University of California Press.
  • Meyer, M. (2015).The Hour of Meeting Evil Spirits: An Encyclopedia of Mononoke and Magic (Yokai)

ใส่ความเห็น

Please log in using one of these methods to post your comment:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  เปลี่ยนแปลง )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  เปลี่ยนแปลง )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  เปลี่ยนแปลง )

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.